Ontwikkelen van nieuwe diagnostiek naar de ziekte van Lyme: bona diagnosis, bona curatio

De ziekte van Lyme wordt veroorzaakt door de Borrelia bacterie, welke wordt overgedragen door teken. De ziekte van Lyme komt steeds vaker voor en de klinische presentatie is divers. De hoeksteen van Lymediagnostiek is de antistof test (serologie). Dit is een indirecte microbiologische test; het toont niet de bacterie zelf, maar de afweer tegen de bacterie aan. De huidige directe tests (in bloed of urine) zijn aangetoond te weinig gevoelig of specifiek gebleken, of niet afdoende klinisch gevalideerd. Echter, ook huidige serologische testen voor de ziekte van Lyme kennen hun beperkingen. De belangrijkste zijn 1) de kans op een onterecht negatieve uitslag vroeg in de ziekte, en met name 2) het onvermogen om onderscheid te maken tussen een Borrelia infectie in het verleden en een actieve infectie. Toch is er in de praktijk een enorme behoefte aan tests die onderscheid kunnen maken tussen een Borrelia infectie in het verleden en een actieve infectie: dit bepaalt namelijk mede of iemand wel of niet antibiotisch moet worden (verder) behandeld.

Daarom is het doel van dit translationele innovatieve onderzoek het ontdekken en beschrijven van nieuwe diagnostische onderscheidende antistof tests door middel van experimentele modellen en deze te vertalen naar de mens met een eerste stap tot validatie. Een dergelijke test is goedkoop, goed te standaardiseren en eenvoudig uit te voeren door, en te implementeren in, reguliere microbiologische laboratoria. Het onderzoek wordt uitgevoerd door de groep van Prof. Dr. JWR Hovius, internist-infectioloog en onderzoeker en hoofd van het Amsterdam Multidisciplinair Lymeziekte Centrum  – dankzij financiering door de stichting ‘horstingstuit foundation’.